کنترل بیولوژیک نماتود سیست چغندرقند با استفاده از برخی نماتودکش های زیستی و چند عامل بیولوژیک قارچی

نماتود سیستی چغندرقند ( heterodera schachtii ) یکی از مهمترین عوامل بیماری‏زای چغندرقند در ایران و جهان می‏باشد. در این تحقیق اثر جدایه‏های قارچی fusarium solani ،verticillium chlamydosporium trichoderma harzianum (دو جدایه) و thalaromyces flavus (دو جدایه) و دو ترکیب زیستی ماری‏گلد و تریکومیکس‏اچ‏ وی به منظور کنترل بیولوژیک این نماتود در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تکرار در آزمایشگاه و گلخانه مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش‏های گلخانه‏ای، از خاک غیرسترون (خاک مزرعه) برای تعیین اثر تیمارهای قارچی و زیستی روی جمعیت نماتود سیست چغندرقند استفاده شد. جدایه‏های قارچی تکثیر یافته روی محیط دانه گندم و همچنین ترکیبات زیستی، با یک دوم بالایی خاک مزرعه آلوده به نماتود مخلوط گردیدند، پس از کاشت بذور چغندرقند درون گلدان‏های پلاستیکی، گلدان‏ها درون گلخانه با دمای 2±25 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 80-60 درصد و شرایط تناوب 12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی به مدت 90 روز نگهداری گردیدند. بوته‏های چغندرقند رشد یافته در خاک مزرعه، از نظر فاکتورهای رشدی طول ریشه و برگ، وزن تر و خشک ریشه و وزن خشک برگ دارای اختلاف معنی‏داری (01/0p=) هستند ولی از نظر فاکتور وزن تر برگ اختلاف معنی‏داری ندارند و دو قارچ فوزاریوم و ورتیسیلیوم، نسبت به بقیه تیمارها، باعث رشد بیشتر بوته‏های چغندرقند شدند. در آزمایشگاه تنها جدایه‏های قارچی مورد بررسی قرار گرفتند بدین صورت که روی محیط کشت pda، سیست نماتود و قارچ در کنار یکدیگر قرار داده شدند.